Wymagane informacje podatkowe w przypadku umowy leasingowej zawartej z zagranicznym podmiotem

Czy zawierając umowę leasingu operacyjnego na samochód z kontrahentem X (niemiecka firma z oddziałem w Polsce), mam obowiązek złożyć do urzędu skarbowego ORD-U i IFT-2/R oraz CIT-10Z? Firma leasingowa przedstawiła nam certyfikat rezydencji wydany przez polski urząd skarbowy, więc jest rezydentem Polski, ma polski NIP. Raty comiesięczne wynoszą 3.000 zł, a opłata wstępna 30.000 zł.

Odpowiedź w zakresie skutków podatkowych oraz obowiązków informacyjnych, jakie spoczywać będą na jednostce w związku z zawarciem wskazanej w pytaniu umowy leasingu operacyjnego, musi zostać poprzedzona właściwym określeniem statusu podmiotu, z którym umowa ta została zawarta, i na rzecz którego ponoszone będą przez jednostkę opłaty wynikające z tej umowy. Czy jest nim:

• polski rezydent, czyli osoba prawna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegająca w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, co potwierdzałby wydany takiemu podmiotowi przez polski urząd skarbowy certyfikat rezydencji podatkowej, czy
   
• nierezydent posiadający w Polsce swój oddział, który nie jest "zakładem" w rozumieniu ustawy o PDOP oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czy wreszcie
   
• nierezydent działający poprzez zarejestrowany w Polsce oddział (zakład).

Stroną umowy leasingowej (finansującym) jest osoba prawna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Jeśli stroną umowy leasingowej (finansującym) jest osoba prawna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czyli polski rezydent w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, zawarcie umowy z takim podmiotem oraz wypłata na jego rzecz należności nie skutkuje powstaniem obowiązków informacyjnych, o których mowa w pytaniu.

Stroną umowy jest nierezydent (np. niemiecka spółka GmbH)

Jeżeli w omawianej sytuacji stroną umowy jest nierezydent (np. niemiecka spółka GmbH) posiadający w Polsce oddział, który nie jest "zakładem" w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o PDOP, jak i art. 5 polsko-niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (Dz. U. z 2005 r. nr 12, poz. 90), to do należności wypłacanych temu podmiotowi zastosowanie znajdują przepisy art. 26 ustawy o PDOP. Nakładają one na osobę prawną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej lub będącą przedsiębiorcą osobę fizyczną obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych na rzecz podmiotu zagranicznego wypłat należności wskazanych w art. 21 i 22 tej ustawy, do których zalicza się m.in. opłaty za korzystanie lub prawo do korzystania z urządzenia przemysłowego, w tym środka transportu. Określona w ustawie o PDOP stawka tego podatku wynosi 20% uzyskanego przez osobę zagraniczną przychodu.

Jeżeli jednak polski płatnik uzyska od zagranicznego kontrahenta certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez administrację podatkową państwa, w którym nierezydent ma swoją siedzibę, a Polskę łączy z tym państwem umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, to wówczas płatnik może wypłacaną nierezydentowi należność opodatkować stosując stawkę wskazaną w takiej umowie. W przypadku polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stawka ta wynosi 5% kwoty należności.

Obok obowiązku obliczenia, poboru i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego podatku, na płatniku ciążyć będą w takim przypadku również obowiązki o charakterze formalnym. Płatnik zobowiązany jest bowiem w takim przypadku do sporządzenia rocznej deklaracji CIT-10Z o wysokości pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów zagranicznej osoby prawnej oraz informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez nierezydenta (IFT-2/IFT-2R - w przypadku nierezydentów będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych).

Wzory druków CIT-10Z oraz IFT-2/IFT-2R dostępne są w serwisie www.druki.gofin.pl w dziale Podatki dochodowe

Deklaracja roczna powinna być przesłana do urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych w terminie do końca pierwszego miesiąca następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku (art. 26a ust. 1 ustawy o PDOP), zaś informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez nierezydenta powinna być przesłana temu nierezydentowi i wskazanemu wyżej urzędowi skarbowemu w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat należności zagranicznemu podmiotowi (art. 26 ust. 3a ustawy o PDOP).

W przypadkach, gdy polski podatnik posiada wiedzę o tym, iż nierezydent będący stroną zawartej z podatnikiem umowy, w Polsce posiada przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo, a jednocześnie wynikająca z zawartej z tym podmiotem umowy jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekracza równowartość 5.000 euro, to podatnik taki zobowiązany będzie - bez wezwania - przekazać urzędowi skarbowemu również informację ORD-U o zawarciu z nierezydentem takiej umowy (art. 82 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej).

Wzór informacji ORD-U dostępny jest w serwisie  www.druki.gofin.pl w dziale Ordynacja podatkowa

Stroną umowy jest nierezydent (np. niemiecka spółka GmbH) działający w Polsce poprzez oddział (zakład)

Jeżeli stroną zawartej z polskim podmiotem umowy jest nierezydent działający poprzez istniejący w Polsce oddział, który - co do zasady - stanowi tzw. "zagraniczny zakład" (np. niemiecka spółka GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce), polski podmiot będzie zwolniony z obowiązku poboru podatku od wypłacanej temu nierezydentowi należności, ale dopiero po uzyskaniu od nierezydenta certyfikatu jego rezydencji podatkowej oraz oświadczenia, że wypłacane temu podmiotowi należności związane są z działalnością tego oddziału (zakładu).

Powyższe nie zwalnia jednak podmiotu polskiego z obowiązku przesłania do właściwego urzędu skarbowego informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez tego nierezydenta (IFT-2/IFT-2R), co wynika z treści art. 26 ust. 1d i 3d ustawy o PDOP.

Odnosząc się z kolei do obowiązku informacyjnego wynikającego z przepisów Ordynacji podatkowej wskazać należy, iż określony w art. 82 § 1 pkt 2 tej ustawy obowiązek sporządzania informacji ORD-U dotyczy umów zawartych z nierezydentami w rozumieniu prawa dewizowego. Tymczasem, w świetle przepisów ustawy - Prawo dewizowe, oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone w Polsce przez nierezydentów są traktowane jako "rezydenci krajowi". Zawierając zatem umowę z polskim oddziałem nierezydenta, polski podmiot nie jest zobowiązany do składania wspomnianej wcześniej informacji ORD-U o zawartej z tym podmiotem umowie.